Pausanias Periegeta / Graeciae descriptio 1.2.2 et 1.2.4
Passagem em prosa, baseada na edição de Spiro (1903). Dialeto comum.
ἀνιόντων
δὲ ἐκ
Πειραιῶς
ἐρείπια
τῶν
τειχῶν
ἐστιν, ἃ
Κόνων
ὕστερον
τῆς πρὸς
Κνίδωι
ναυμαχίας
ἀνέστησε·
τὰ γὰρ
Θεμιστοκλέους
μετὰ τὴν
ἀναχώρησιν
οἰκοδομηθέντα
τὴν Μήδων
ἐπὶ τῆς
ἀρχῆς
καθηιρέθη
τῶν
τριάκοντα
ὀνομαζομένων.
εἰσὶ δὲ
τάφοι
κατὰ τὴν
ὁδὸν
γνωριμώτατοι
Μενάνδρου
τοῦ
Διοπείθους
καὶ μνῆμα
Εὐριπίδου
κενόν·
τέθαπται
δὲ
Εὐριπίδης
ἐν
Μακεδονίαι
παρὰ τὸν
βασιλέα
ἐλθὼν
Ἀρχέλαον,
ὁ δέ οἱ
τοῦ
θανάτου
τρόπος
πολλοῖς
γάρ ἐστιν
εἰρημένος
ἐχέτω
καθὰ
λέγουσιν.
ἐσελθόντων δὲ ἐς τὴν πόλιν οἰκοδόμημα ἐς παρασκευήν ἐστι τῶν πομπῶν, ἃς πέμπουσι τὰς μὲν ἀνὰ πᾶν ἔτος, τὰς δὲ καὶ χρόνον διαλείποντες. καὶ πλησίον ναός ἐστι Δήμητρος, ἀγάλματα δὲ αὐτή τε καὶ ἡ παῖς καὶ δᾶιδα ἔχων Ἴακχος· γέγραπται δὲ ἐπὶ τῶι τοίχωι γράμμασιν Ἀττικοῖς ἔργα εἶναι Πραξιτέλους. τοῦ ναοῦ δὲ οὐ πόρρω Ποσειδῶν ἐστιν ἐφ' ἵππου, δόρυ ἀφιεὶς ἐπὶ γίγαντα Πολυβώτην, ἐς ὃν Κώιοις ὁ μῦθος ὁ περὶ τῆς ἄκρας ἔχει τῆς Χελώνης· τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐφ' ἡμῶν τὴν εἰκόνα ἄλλωι δίδωσι καὶ οὐ Ποσειδῶνι. στοαὶ δέ εἰσιν ἀπὸ τῶν πυλῶν ἐς τὸν Κεραμεικὸν καὶ εἰκόνες πρὸ αὐτῶν χαλκαῖ καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, ὅσοις τι ὑπῆρχεν [ὧν τις λόγος] ἐς δόξαν.