Sophocles Tragicus / Electra, 86-120

ΗΛΕΚΤΡΑ   Ὦ φάος ἁγνὸν   καὶ γῆς ἰσόμοιρ' ἀήρ, ὥς μοι   πολλὰς μὲν θρήνων ὠιδάς,   πολλὰς δ' ἀντήρεις ἤισθου 90   στέρνων πλαγὰς αἱμασσομένων,   ὁπόταν δνοφερά νὺξ ὑπολειφθῆι·   τὰ δὲ παννυχίδων ἤδη στυγεραὶ   ξυνίσας' εὐναὶ μογερῶν οἴκων,   ὅσα τὸν δύστηνον ἐμὸν θρηνῶ 95   πατέρ', ὃν κατὰ μὲν βάρβαρον αἶαν   φοίνιος Ἄρης οὐκ ἐξένισεν,   μήτηρ δ' ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς   αἴγισθος ὅπως δρῦν ὑλοτόμοι   σχίζουσι κάρα φονίωι πελέκει· 100   κοὐδεὶς τούτων οἶκτος ἀπ' ἄλλης   ἢ 'μοῦ φέρεται, σοῦ, πάτερ, οὕτως   ἀδίκῶς οἰκτρῶς τε θανόντος.   Ἀλλ' οὐ μὲν δὴ   λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων, 105   ἔστ' ἂν παμφεγγεῖς ἄστρων   ῥιπάς, λεύσσω δὲ τόδ' ἦμαρ,   μὴ οὐ τεκνολέτειρ' ὥς τις ἀηδὼν   ἐπὶ κωκυτῶι τῶνδε πατρώιων   πρὸ θυρῶν ἠχὼ πᾶσι προφωνεῖν. 110   ὦ δῶμ' Ἀΐδου καὶ περσεφόνης,   ὦ χθόνι' Ἑρμῆ καὶ πότνι' Ἀρὰ   σεμναί τε θεῶν παῖδες Ἐρινύες,   αἳ τοὺς ἀδίκως θνήισκοντας ὁρᾶθ',   αἳ τοὺς εὐνὰς ὑποκλεπτομένους, 115   ἔλθετ', ἀρήξατε, τείσασθε πατρὸς   φόνον ἡμετέρου,   καί μοι τὸν ἐμὸν πέμψατ' ἀδελφόν·   μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ 120   λύπης ἀντίρροπον ἄχθος.