Bacchylides Lyricus 18

Βασιλεῦ τᾶν ἱερᾶν Ἀθανᾶν,
      τῶν ἁβροβιών ἄναξ Ἰώνων,
τί νέον ἔκλαγε χαλκοκώδων
      σάλπιγξ πολεμηΐαν ἀοιδάν;
ἦ τις ἁμετέρας χθονὸς
      δυσμενὴς ὅρι' ἀμφιβάλλει
      στραταγέτας ἀνήρ;
ἢ ληισταὶ κακομάχανοι
ποιμένων ἀέκατι μήλων
      σεύοντ' ἀγέλας βίαι;
ἢ τί τοι κραδίαν ἀμύσσει;
      φθέγγευ· δοκέω γὰρ εἴ τινι βροτῶν
ἀλκίμων ἐπικουρίαν
      καὶ τὶν ἔμμεναι νέων,
ὦ Πανδίονος υἱὲ καὶ Κρεούσας.

ν̣έον ἦλθε〈ν〉 δολιχὰν ἀμείψας
      κᾶρυξ ποσὶν Ἰσθμίαν κέλευθον·
ἄφατα δ' ἔργα λέγει κραταιοῦ
      φωτός· τὸν ὑπέρβιόν τ' ἔπεφνεν
Σίνιν, ὃς ἰσχύϊ φέρτατος
      θνατῶν ἦν, Κρονίδα Λυταίου
      σεισίχθονος τέκος·
σῦν τ' ἀνδροκτόνον ἐν νάπαις
Κρεμ〈μ〉υῶνος ἀτάσθαλόν τε
      Σκίρωνα κατέκτανεν·
τάν τε Κερκυόνος παλαίστραν
      ἔσχεν, Πολυπήμονός τε καρτερὰν
σφῦραν ἐξέβαλλεν Προκό-
      πτας, ἀρείονος τυχὼν
φωτός. ταῦτα δέδοιχ' ὅπαι τελεῖται.