Plato Philosophus / Phaedrus 270c-d
Texto em prosa, dialeto ático, baseado em Burnet (1901). Dialeto ático.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
ψυχῆς οὖν φύσιν
ἀξίως λόγου
κατανοῆσαι
οἴει δυνατὸν
εἶναι ἄνευ τῆς
τοῦ ὅλου
φύσεως;
εἰ μὲν
Ἱπποκράτει γε
τῷ τῶν
Ἀσκληπιαδῶν
δεῖ τι
πιθέσθαι, οὐδὲ
περὶ σώματος
ἄνευ τῆς
μεθόδου
ταύτης.
Σω.
καλῶς γάρ, ὦ
ἑταῖρε, λέγει:
χρὴ μέντοι πρὸς τῷ
Ἱπποκράτει τὸν
λόγον
ἐξετάζοντα
σκοπεῖν εἰ
συμφωνεῖ.
Φα. φημί.Σω.
τὸ τοίνυν περὶ
φύσεως
σκόπει τί ποτε
λέγει
Ἱπποκράτης τε
καὶ ὁ ἀληθὴς
λόγος. ἆρ᾽ οὐχ
ὧδε δεῖ
διανοεῖσθαι
[270d] περὶ ὁτουοῦν
φύσεως: πρῶτον
μέν, ἁπλοῦν ἢ
πολυειδές
ἐστιν οὗ πέρι
βουλησόμεθα
εἶναι αὐτοὶ
τεχνικοὶ καὶ
ἄλλον
δυνατοὶ
ποιεῖν, ἔπειτα
δέ, ἂν μὲν ἁπλοῦν ᾖ,
σκοπεῖν τὴν
δύναμιν αὐτοῦ,
τίνα πρὸς τί
πέφυκεν εἰς τὸ
δρᾶν ἔχον ἢ τίνα
εἰς τὸ παθεῖν ὑπὸ
τοῦ, ἐὰν δὲ πλείω
εἴδη ἔχῃ, ταῦτα
ἀριθμησάμενον,
ὅπερ ἐφ᾽ ἑνός, τοῦτ᾽
ἰδεῖν ἐφ᾽ ἑκάστου,
τῷ τί ποιεῖν αὐτὸ
πέφυκεν ἢ τῷ τί
παθεῖν ὑπὸ τοῦ;